Wiąże się to z systemem irygacji, szczególnie na półpustynnych regionach centralnego masywu półwyspu a także ze specyficzną metodą upraw, zwaną „bush” (krzew), polegającej na utrzymaniu krzewu jak najbliżej ziemi, dzięki czemu roślina chroni się swym cieniem przed palącym słońcem odbijanym od kamieni.

Najczęściej spotyka się tą uprawę w Centralnej Hiszpanii. Kolejnym powodem niższej wydajność, jest dość często stosowany system upraw macro real, polegający na nasadzeniu krzewów w dużej odległości od siebie (2,5 m) po to, by roślina mogła zdobyć jak najwięcej substancji odżywczych oraz wody.

Hiszpańska tradycja upraw winorośli sięga 3-4 tysiąclecia p.n.e., lecz dopiero X w n.e. przyniósł prawdziwy boom na hiszpańskie wina. Zasłynęły one dzięki andaluzyjskiej sherry, na którą ogromny apetyt miała Brytania. Dziś uprawia się tu ok. 600 szczepów, przy czym komercyjne znaczenia posiada ok. 20.

Gleby: piaszczyste, gliniaste, niekiedy kamieniste.
Klimat: kontynentalny, z ogromną amplitudą średnich temperatur (zimą -20°C, latem + 40°C) i średnią roczną opadów w granicach 300 mm (niezbędna irygacja).