Chardonnay – „królewskie grono”,  którego głównym terenem upraw są Szampania i Burgundia. Zawdzięczamy mu nie tylko najszlachetniejsze szampany, ale również najznakomitsze białe burgundy. Jest to najbardziej elastyczna z białych odmian, doskonale przystosowująca się do warunków klimatycznych. Dojrzewa wcześnie i daje obfite plony. W świeżym, rześkim chardonnay najczęściej spotykamy nuty jabłka, gruszki, cytryny i limonki, brzoskwini, mandarynki. Fermentacja i dojrzewanie w dębowych beczkach bardzo zmienia to wino – staje się bogatsze i bardziej złożone. Wyczuwamy wówczas smak zwęglonego drewna, dymu, przypraw, gałki muszkatołowej, karmelu, wanilii i toffi.

Malvasia – to wiekowa winorośl uprawiana dawniej w regionie śródziemnomorskim, na Balearach, Wyspach Kanaryjskich i na Maderze, a obecnie w wielu regionach świata. Uważa, że rodzina malvasia ma starożytne pochodzenie, najprawdopodobniej z Krety w Grecji. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od Monemvasia – średniowiecznej, bizantyjskiej fortecy na wybrzeżu Laconia, znanej po włosku jako „Malvasia”; portu będącego centrum handlowym dla wina produkowanego na wschodnim Peloponezie. W średniowieczu Wenecjanie stali się tak płodni w handlu winem Malvasia, że kupieckie sklepy z winami w Wenecji były znane jako malvasie. Malmsey było jednym z trzech głównych win eksportowanych z Grecji w średniowieczu. W przeszłości nazwy Malvasia, Malvazia i Malmsey były używane zamiennie dla win opartych na szczepie malvasia; jednak w nowoczesnej enologii „Malmsey” jest obecnie używane prawie wyłącznie do słodkiej odmiany Madeiry. Z malvasii powstają białe wina deserowe i wzmacniane lub są kupażem takich win jak Vin Santo. W młodości wino Malvasia jest krągłe, tłuste, z ciężkim ciałem i ma miękką teksturę. Charakterystyczne aromaty to brzoskwinie, morele i białe porzeczki. Malvasię szczególnie upodobał sobie reformator Martin Luther. W końcu XV w. wina należały do najdroższych.